Jest to surowiec szeroko wykorzystywany w przemyśle tapicerskim.
Pozyskuje się go z powłoki ciała zwierząt dzikich lub hodowlanych.
Wykorzystywany jest między innymi do produkcji odzieży,
obuwia, galanterii, oraz tapicerowania mebli.
SKÓRA NATURALNA
W przemyśle skórzanym wykorzystywana jest skóra
właściwa. Oddziela się ją od naskórka i warstwy podskórnej. Powłoka
skóry właściwej
ma 2 powierzchnie: tę która stykała się z naskórkiem tzw. lico, oraz tę, która stykała się z warstwą podskórną. Skóra zwierzęca ma różne
właściwości warstwowe, w zależności od części ciała, z której została pozyskana.
Skóry używane do produkcji mebli tapicerowanych są przeważnie pochodzenia bydlęcego. Poddaje się je procesowi garbowania, który ma na celu zabezpieczenie ich oraz powstrzymanie naturalnych procesów rozkładu. Zaletą tego surowca jest ich wybitnie niepowtarzalny charakter. Każdy błam jest inny i posiada indywidualne cechy, co świadczy o naturalnym pochodzeniu surowca. Wyjątkowe walory użytkowe, czynią z nich pożądany materiał tapicerski.
RODZAJE SKÓR
Skóry gładkie:
Anilina- do jej produkcji wykorzystuje się tylko najszlachetniejsze elementy błamów - bez blizn, skaz czy śladów ukąszeń. Cechą charakterystyczną skór anilinowych są otwarte pory. Z tego powodu jest to najdelikatniejszy rodzaj skóry, za równo w dotyku jak i w użytkowaniu. Jest ona podatna na zmiany środowiska zewnętrznego. Przejmuje wilgoć i nie posiada warstwy zabezpieczającej przed promieniowaniem słonecznym dlatego z czasem potrafi zmienić swoją barwę.
W niektórych przypadkach poddaje się ją lekkiemu wykończeniu, czyli procesowi delikatnego farbowania.
Wtedy taką skórę nazywa się semianiliną. Zyskuje ona wówczas większą odporność.
Pigmentowana- charakteryzuje się brakiem widocznych porów, ponieważ jej powierzchnia jest pokryta dość grubą warstwą farby i wosku. Dzięki temu nie przyjmuje wody i ma gładką powierzchnię. Jest łatwa w utrzymaniu czystości i ładnie się prezentuje. Zarówno te skóry, jak i opisywane powyżej,
należą do grupy skór naturalnych pełno- licowych.
Dwoina- to spodnia warstwa skóry bydlęcej o znacznie słabszych właściwościach niż część licowa. Ma dużo mniejszą odporność na urazy mechaniczne i traktuje się ją jako odpad. Odpowiednio lakierowana i woskowana, wyglądem może nie odbiegać od skór licowych ale z pewnością będzie dużo tańsza.
W związku z tym, że jest skórą sztywną i niepodatną na zginanie (jest to niezbędne podczas procesu tapicerowania)
prezentuje się mniej efektownie na gotowym meblu.
Skóry szorstkie:
Nubuck- delikatnie przeszlifowana wierzchnia warstwa skóry o delikatnej, aksamitnej strukturze, przypominającej „meszek”. Jest jednak dość podatna na zabrudzenia i wilgoć, dlatego wymaga częstego czyszczenia i konserwacji. Posiada bardzo duże walory estetyczne, które powodują,
że częściej spotkamy ją w przemyśle galanteryjnym niż meblowym.
Zamsz- jest to odpowiednio obrobiona spodnia część skóry- tzw. mizdra. Charakteryzuje się wyglądem „meszku” jednak o zdecydowanie dłuższym włosiu
niż w przypadku Nubucku - widoczne są pojedyncze włókna. Jest tak samo wymagająca w kwestii pielęgnacji.
Welur- są to odpowiednio wyprawione skóry owcze i jagnięce. Wygarbowana skóra jest szlifowana od strony mizdry. Ten proces powoduje, że na powierzchni skóry tworzy się delikatna okrywa. Jest to specjalna odmiana zamszu, jednak mniej podatna na uszkodzenia i łatwiejsza w utrzymaniu czystości.
PIELĘGNACJA SKÓRY
Skóra naturalna to surowiec wytrzymały, długowieczny i szlachetny. Niewątpliwie jest najstarszym surowcem znanym i wykorzystywanym przez człowieka.
W garbarni poddaje się ją bardzo złożonemu procesowi obrabiania. Hamuje on proces naturalnego rozkładu ale również pozbawia ją
możliwości regenerowania się. Pomimo, iż w procesie przygotowania, nawilża się ją i odpowiednio zabezpiecza, substancje te z czasem odparowują
i pozostawiają bez ochrony nasz cenny mebel. Każda skóra, podobnie jak ta na naszych dłoniach czy twarzy, wymaga systematycznej pielęgnacji.
Zapewniamy jej dzięki temu doskonały wygląd oraz przedłużamy żywotność. Częstotliwość dokonywania zabiegów zależy,
przede wszystkim, od intensywności użytkowania mebla.
Skórzaną tapicerkę należy czyścić 1 – 4 razy na kwartał, przeznaczonymi do tego środkami (nie mogą one zawierać alkoholu).
Nawet najlepsza jakościowo skóra potrzebuje oczyszczenia z zabrudzeń powstających przy codziennym użytkowaniu takich jak pot czy tłuszcz.
Natomiast konserwacja polega na odbudowaniu warstwy ochronnej skóry. Należy ją przeprowadzać raz na 3 do 6 miesięcy.
Warto również oczyścić mebel (za pomocą odkurzacza z końcówką o delikatnym włosiu) z zalegającego piasku ponieważ może on spowodować
uszkodzenie warstwy ochronnej. Należy pamiętać, że skóra mokra jest bardziej podatna na rozciąganie i odbarwienia. Dlatego poleca się aby zabiegi pielęgnacyjne i konserwacyjne przeprowadzać przed nocą i zostawić mokry mebel na przynajmniej 12 godzin do całkowitego wyschnięcia.
Do czyszczenia i konserwacji mebli należy stosować tylko i wyłącznie sprawdzone i polecane produkty.
Skóra naturalna nie pozwala na penetrację alergenów, w związku z tym jest przyjazna dla osób wrażliwych czyli podatnych na alergie.
Posiada zdolności adaptacji do warunków otoczenia. Utrzymuje temperaturę przeważającą w pomieszczeniu- jest wrażliwa tak samo jak skóra człowieka.
Charakteryzuje się przyjemnym zapachem naturalnego surowca. Dzięki temu w pomieszczeniu, w którym znajdują się skórzane meble,
panuje przyjemna, domowa atmosfera. Użytkownik wyższej klasy produktów ma poczucie komfortu i luksusu.
Inwestując w skórę naturalną możemy być pewni, że każda sofa, narożnik czy fotel, zarówno w wersji klasycznej jak i nowoczesnej,
będzie się prezentował elegancko i z klasą. Zachowa ponadczasową wartość i jakość.
ma 2 powierzchnie: tę która stykała się z naskórkiem tzw. lico, oraz tę, która stykała się z warstwą podskórną. Skóra zwierzęca ma różne
właściwości warstwowe, w zależności od części ciała, z której została pozyskana.
Skóry używane do produkcji mebli tapicerowanych są przeważnie pochodzenia bydlęcego. Poddaje się je procesowi garbowania, który ma na celu zabezpieczenie ich oraz powstrzymanie naturalnych procesów rozkładu. Zaletą tego surowca jest ich wybitnie niepowtarzalny charakter. Każdy błam jest inny i posiada indywidualne cechy, co świadczy o naturalnym pochodzeniu surowca. Wyjątkowe walory użytkowe, czynią z nich pożądany materiał tapicerski.
RODZAJE SKÓR
Skóry gładkie:
Anilina- do jej produkcji wykorzystuje się tylko najszlachetniejsze elementy błamów - bez blizn, skaz czy śladów ukąszeń. Cechą charakterystyczną skór anilinowych są otwarte pory. Z tego powodu jest to najdelikatniejszy rodzaj skóry, za równo w dotyku jak i w użytkowaniu. Jest ona podatna na zmiany środowiska zewnętrznego. Przejmuje wilgoć i nie posiada warstwy zabezpieczającej przed promieniowaniem słonecznym dlatego z czasem potrafi zmienić swoją barwę.
W niektórych przypadkach poddaje się ją lekkiemu wykończeniu, czyli procesowi delikatnego farbowania.
Wtedy taką skórę nazywa się semianiliną. Zyskuje ona wówczas większą odporność.
Pigmentowana- charakteryzuje się brakiem widocznych porów, ponieważ jej powierzchnia jest pokryta dość grubą warstwą farby i wosku. Dzięki temu nie przyjmuje wody i ma gładką powierzchnię. Jest łatwa w utrzymaniu czystości i ładnie się prezentuje. Zarówno te skóry, jak i opisywane powyżej,
należą do grupy skór naturalnych pełno- licowych.
Dwoina- to spodnia warstwa skóry bydlęcej o znacznie słabszych właściwościach niż część licowa. Ma dużo mniejszą odporność na urazy mechaniczne i traktuje się ją jako odpad. Odpowiednio lakierowana i woskowana, wyglądem może nie odbiegać od skór licowych ale z pewnością będzie dużo tańsza.
W związku z tym, że jest skórą sztywną i niepodatną na zginanie (jest to niezbędne podczas procesu tapicerowania)
prezentuje się mniej efektownie na gotowym meblu.
Skóry szorstkie:
Nubuck- delikatnie przeszlifowana wierzchnia warstwa skóry o delikatnej, aksamitnej strukturze, przypominającej „meszek”. Jest jednak dość podatna na zabrudzenia i wilgoć, dlatego wymaga częstego czyszczenia i konserwacji. Posiada bardzo duże walory estetyczne, które powodują,
że częściej spotkamy ją w przemyśle galanteryjnym niż meblowym.
Zamsz- jest to odpowiednio obrobiona spodnia część skóry- tzw. mizdra. Charakteryzuje się wyglądem „meszku” jednak o zdecydowanie dłuższym włosiu
niż w przypadku Nubucku - widoczne są pojedyncze włókna. Jest tak samo wymagająca w kwestii pielęgnacji.
Welur- są to odpowiednio wyprawione skóry owcze i jagnięce. Wygarbowana skóra jest szlifowana od strony mizdry. Ten proces powoduje, że na powierzchni skóry tworzy się delikatna okrywa. Jest to specjalna odmiana zamszu, jednak mniej podatna na uszkodzenia i łatwiejsza w utrzymaniu czystości.
PIELĘGNACJA SKÓRY
Skóra naturalna to surowiec wytrzymały, długowieczny i szlachetny. Niewątpliwie jest najstarszym surowcem znanym i wykorzystywanym przez człowieka.
W garbarni poddaje się ją bardzo złożonemu procesowi obrabiania. Hamuje on proces naturalnego rozkładu ale również pozbawia ją
możliwości regenerowania się. Pomimo, iż w procesie przygotowania, nawilża się ją i odpowiednio zabezpiecza, substancje te z czasem odparowują
i pozostawiają bez ochrony nasz cenny mebel. Każda skóra, podobnie jak ta na naszych dłoniach czy twarzy, wymaga systematycznej pielęgnacji.
Zapewniamy jej dzięki temu doskonały wygląd oraz przedłużamy żywotność. Częstotliwość dokonywania zabiegów zależy,
przede wszystkim, od intensywności użytkowania mebla.
Skórzaną tapicerkę należy czyścić 1 – 4 razy na kwartał, przeznaczonymi do tego środkami (nie mogą one zawierać alkoholu).
Nawet najlepsza jakościowo skóra potrzebuje oczyszczenia z zabrudzeń powstających przy codziennym użytkowaniu takich jak pot czy tłuszcz.
Natomiast konserwacja polega na odbudowaniu warstwy ochronnej skóry. Należy ją przeprowadzać raz na 3 do 6 miesięcy.
Warto również oczyścić mebel (za pomocą odkurzacza z końcówką o delikatnym włosiu) z zalegającego piasku ponieważ może on spowodować
uszkodzenie warstwy ochronnej. Należy pamiętać, że skóra mokra jest bardziej podatna na rozciąganie i odbarwienia. Dlatego poleca się aby zabiegi pielęgnacyjne i konserwacyjne przeprowadzać przed nocą i zostawić mokry mebel na przynajmniej 12 godzin do całkowitego wyschnięcia.
Do czyszczenia i konserwacji mebli należy stosować tylko i wyłącznie sprawdzone i polecane produkty.
Skóra naturalna nie pozwala na penetrację alergenów, w związku z tym jest przyjazna dla osób wrażliwych czyli podatnych na alergie.
Posiada zdolności adaptacji do warunków otoczenia. Utrzymuje temperaturę przeważającą w pomieszczeniu- jest wrażliwa tak samo jak skóra człowieka.
Charakteryzuje się przyjemnym zapachem naturalnego surowca. Dzięki temu w pomieszczeniu, w którym znajdują się skórzane meble,
panuje przyjemna, domowa atmosfera. Użytkownik wyższej klasy produktów ma poczucie komfortu i luksusu.
Inwestując w skórę naturalną możemy być pewni, że każda sofa, narożnik czy fotel, zarówno w wersji klasycznej jak i nowoczesnej,
będzie się prezentował elegancko i z klasą. Zachowa ponadczasową wartość i jakość.